tuIteraz: [indie] Ladakh. Dzień 29

14 lipca 2012
New Delhi

Wstajemy. Czas na małą wycieczkę po Delhi. Monsun nie monsun, trzeba się ruszyć. Łapiemy motorikszę i za chwilę pochłania nas ogromny ruch uliczny. Motoriksza ma ten plusik, że można z niej zrobić takie fajne zdjęcie jak to poniżej.

Ma też mały minusik, bo przy jakiekolwiek drobnej stłuczce zostaniemy zgnieceni do zderzaka.

Sprawnie jednak po kilkunastu minutach jazdy trafiamy pod Czerwony Fort. Na wejściu lekki bałaganik, znaczy remont. Kupujemy bilety, w cenie ok 10 dolarów. Indianie płacą jakieś 25 razy mniej. Tak tu się rozumie sprawiedliwość. Inie myślcie, że dzięki temu biedni Hindusi mogą zwiedzać. Ci biedni nie mają czasu i pieniędzy na takie fanaberie jak turystyka. Podróżuje miejscowa klasa średnia, a nie sądzę, by była biedniejsza od nas chociażby ;-)

Zaraz po wejściu wita nas pięknie zabezpieczone stanowisko strzelnicze.

Do powitań dołączyły się jakieś wiewiórki, których tu pełno.

Sam teren fortu ciekawy, choć nie powala.

Za to można sobie popatrzeć na ludzi ;-)

I na ręce ;-)

Hindusi, oczywiście Ci których na to stać, uwielbiają podróżować

i robić milion zdjęć.

Kończymy z Czerwonym Fortem. Idziemy w stronę Starego Delhi

Po drodze dużo ciekawych rodzajowych scenek. Poniżej pojazd miejscowego przedstawiciela handlowego Pepsi Co.

W Indiach najważniejsze to znaleźć sobie jakąś niszę. Ten pan to przenośna umywalka. Woda i ręcznik. Proszę bardzo. Za 10 rupii.

Elektryka w tym kraju to chyba dziedzina bardziej skomplikowana niż loty w kosmos ;-)

Wizyta na targu...

Wożenie rikszą to naprawdę ciężki kawałek chleba.

Podstawowa zasada własnego interesu. Musi być widoczny. Stąd wszystko wykonywane bądź sprzedawane jest na ulicy. Na zdjęciu zakład ślusarski.

Doszliśmy do centrum Old Delhi. Zakorkowane wszystko maksymalnie. Żadnego ruchu. Na szczęście na piechotę da się przecisnąć pomiędzy tymi wszystkimi autami.

Rikszarz, pod każdą szerokością geograficzną, musi przede wszystkim mieć umiejętność spania w najbardziej niesamowitych pozycjach i miejscach.

Reklama zewnętrzna prawie jak u nas...

Toaleta przydworcowa. Wersja hard. Nie wiem zupełnie jak sobie radzą kobiety. Może nie sikają ;-)

Paharanj - czyli dzielnica, gdzie turysta plecakowy musi trafić. Tanie hotele, restauracje, sklepy. I największy syf przy okazji. A ponoć rok temu ta ulica bardzo się ucywilizowała. Została poszerzona, rozebrano stragany i dobudówki, pojawił się asfalt (!). Heh...

A nam zniknął wczorajszy szok. Ludzie już tak nie zaczepiali, pogoda, choć okropna, dała się przeżyć, brud i chaos jakoś nie raził. No zaczęło się w końcu podobać! ;-)

Tak wyglądał kucharz w "restauracji" gdzie jedliśmy. Celowo wybraliśmy lokal przy dworcu, tam gdzie stołowali się miejscowi. Ulica była bardziej rynsztokiem niż ulicą ;-). Kucharz ubrany był tylko w białą i brudną przepaskę na biodra i cały ociekał potem. Zjedliśmy. Kurczaka curry. Żyjemy i mamy się dobrze ;-) Pewnie ostrość potrawy zabiła wszystko to co mogłoby nam zaszkodzić.Kolejnego dnia też przyszliśmy ;-)

Przy tym serwowanym na ulicy lassi poddaliśmy się. Zobaczyliśmy "czyste", bo po umyciu, naczynia plus wielki gar lassi, który nie zachęcał. No nic. Na całość nie poszliśmy, nie byliśmy chyba jeszcze gotowi ;-)

A tak działa policja. Auto źle zaparkowane, podjeżdża dźwig, łapie za zderzak i podnosi ;-) Właściciel dramatycznie krzyczy, zderzak zaczyna się giąć... toteż negocjacje kierowca musiał zakończyć by nie stracić przodu.