tuIteraz: [indie] Ladakh. Dzień 18

3 lipca 2012
Padum (3500m) - Parkachik (3600m)

Dzień w zasadzie miał być dzień bez niespodzianek. Ale życie, bądź Indie, potrafią zawsze zaskoczyć. Poranek minął na zbieraniu wczoraj wypranych rzeczy, drobnych zakupach, wzdychaniu ku pięknym górom, które widać było gdzie tylko się spojrzało.

Podjechał jeep. Trasa do Padum liczy 240 kilometrów. Kierowca ocenił to na 8-10 godzin.

Wpierw jednak odjechaliśmy w bok, do klasztoru Karsha.

Który oczywiście dumnie znajdował się na zboczu, nad wioską.

Plecaki w aucie, a my zamieniamy się w turystów sandałkowych ;-) Na lekko, bez ciężkich butów. Co za miła odmiana. Wspięliśmy się na samą górę klasztoru ( warto!). Widoki pierwszorzędne.

A sam klasztor warty spędzenia w nim czasu.

W końcu ruszyliśmy. Ale jak wiadomo, nigdy nie dość ciekawych klasztorów, to zatrzymaliśmy się po 10 kilometrach by spojrzeć na najstarszy w okolicy klasztor w Sani.

Mieliśmy trochę pecha, bo trafiliśmy na dość zaawansowane prace budowlane. Z ich charakteru ciężko było wywnioskować czy są to prace rozbiórkowe czy coś jednak się tu buduje. Mogliśmy tylko obejść sobie dookoła, bo klasztor był zamknięty i nie sposób było go otworzyć.

Jedziemy dalej. Jeszcze 230 kilometrów. Miejsca w aucie tak nie za wiele. Zwłaszcza w części bagażowej, gdzie siedzieliśmy w trójkę. Za to można było wyciągnąć nogi. Na chwilkę rzecz jasna.

Jechaliśmy cały czas w górę, wzdłuż rzeki, o skądinąd znajomej nazwie Doda.

Czasem przy drodze można zobaczyć i takie obrazki.

Im bliżej przełęczy, tym robiło się bardziej wysokogórsko. Na przykład ten piękny lodowiec.

Jest i przełęcz. Mamy nadzieje, że teraz tylko z górki i jakoś do tego Kargil się dotoczymy. Droga, która jedziemy asfalt posiadała tylko na pierwszych 15 km od Padum, dalej już kamienie i dziury.

Podczas zjazdu z przełęczy pokazała nam się piękna góra Arjuna.

A później dwie bliźniacze góry. Nun i Kun. Oba siedmiotysięczniki. Najwyższe w całej okolicy.

Tymczasem powoli zaczynało zmierzchać. Drogi jeszcze wiele przed nami, stanęliśmy w związku z tym na popas.

W tle daleko klasztor Rangdum.

Słońce zaszło, szykowaliśmy się więc na kilka godzin jazdy w ciemności.

Mijaliśmy Nun i Kun. Na drodze coraz więcej wody spływającej z gór. Ostatnie kilka dni upałów spowodowało szybsze topnienie śniegu i nasza droga robiła się coraz ciekawsza.