tuIteraz: [indie] Ladakh. Dzień 13

28 czerwca
Senggi La BC - Gongma

Ranek spędzamy w luksusach. Śniadanie pod namiotem, co prawda menu to samo co zwykle ( herbata, kaszki, musli, i inne paskudztwa ). W namiocie były tylko herbatniki, lizaki, papierosy, zupki chińskie, mydło, papier toaletowy i cola ( dzięki ci Panie za ta colę ;-))

A to gospodarz namiotu.

W Ladakhu, przy tych bardziej uczęszczanych szlakach, można spotkać takich namiotów całkiem sporo. My widzieliśmy tylko dwa przez cały trek, ale raczej związane było to z faktem, że był jeszcze czerwiec, a sezon ruszał od lipca.

I ruszyliśmy na przełęcz. Śniegu jak widać cała masa. Przed nami ruszyła grupka z Polski. No ale oni byli na all inclusive trek ;-) Przewodnik, kucharz, kilku pomocników, namiot - jadalnia, a nawet namiot - toaleta. I co dzień piwo wieczorem ;-)

W pewniej chwili jeden z naszych osiołków pośliznął się na śniegu i obsunął w stromym zboczu 10-15 metrów. Na szczęście zatrzymał się i z pomocą Piotrka i Mateusza udało się osiołka uratować. Całe zdarzenie widać na poniższym zdjęciu.

Jest! Senggi La - prawie pięciotysięczna przełęcz - 4950 m. Na górze wieje, nic nie widać, spadamy w dół.

Po drugiej stronie znów pojawia się droga. Usiłujemy ja nieco skracać, ale dość ostrożnie bo zbocze dość strome.

W oddali widać już dolinę rzeki Zanskar.

Widok do tyłu na naszą przełęcz i drogę, która bezlitośnie zmasakrowała zbocze, czyniąc widok jakoś tak trochę mniej przyjemnym.

Idziemy teraz trawersem po bardzo szerokiej drodze.

No i oglądamy góry Zanskaru. Pięknie się tu prezentują.

Trawersujemy dwie dolinki, kierując na widoczna w oddali mała przełączkę.

Mała przełączka / Kiupa La/ okazuje się być z drugiej strony całkiem spora. Do wioski w dolinie, Gongma, gdzie zamierzamy spać, mamy ponad 500 metrów stromego zejścia.

W związku z tym można sobie posiedzieć, odpocząć i nicnierobić.

Schodzimy.

Ścieżka jest stroma, dość krucha. Trzeba iść w dużym skupieniu by nie zjechać w dół.

Zeszliśmy w dół. Niestety wioska była położona na morenie, na którą trzeba było wejść. Doszliśmy do pierwszego zabudowania. I teraz herbatka w w zwykłym, tradycyjnym domu. Porozmawiać można co najwyżej na migi, herbata dla gości z Zachodu zwykła, na życzenie można napoić się wersją lokalną, czyli robiona na sposób tybetański.