tuIteraz: [indie] Ladakh. Dzień 20

piątek, 22 marca 2013

[indie] Ladakh. Dzień 20

5 lipca 2012
Kargil (2760m) - Leh (3600m)

Było ciemno jak pojawiliśmy się na placu dworcowym. Do tego pusto, żadnego człowieka, żadnego ruchu czegokolwiek. Zaczęliśmy wątpić, czy aby na pewno pojedziemy. w końcu, na 10 minut przez planowanym odjazdem, zauważyliśmy jakiegoś człowieka. Zapytany o autobus do Leh wskazał nam stojący na placu ciemny i pusty autobus. Interesujące. Ale podeszliśmy i zastukaliśmy w drzwi. Po kilkunastu sekundach zobaczyliśmy zaspaną postać wychylającą się z dachu autobusu. Okazało się, że to jest nasz kierowca ;-) A po chwili pusty z pozoru autobus ożywił się. Okazało się, że w autobusie spało kilkanaście osób, pewnie jadących ze Srinagaru. I po chwili z dachu zeskoczył drugi kierowca i 5 minut później już jechaliśmy. Podróżowanie autobusem w Ladakhu niesie ze sobą pewnie ograniczenia. Głównie związane z wielkością miejsca. Fotele ustawione są w rzędzie 3+2. I przystosowane do małych Hindusów, co nie mierzą więcej jak 160cm. A miejsca na nogi jeszcze mniej niż Ryanairze ;-D. Ale szybko zapomnieliśmy o niedogodnościach związanych z małą ilością miejsca. Kierowca ku uciesze pasażerów puszczał na cały regulator mieszankę miejscowej muzyki. Przez 30 minut nawet mi się podobało, ale w czwartej, szóstej czy dziesiątej godzinie miałem zupełnie dosyć. Kaseta była jedna, a głośniki waliły z siłą 90 decybeli. Aj.

Widoki za oknem nawet były, ale skupialiśmy się na spaniu. Przez cały dzień zrobiłem całe 5 zdjęć ;-)

Gdzieś w połowie drogi obowiązkowy postój. A na postoju oferowano dwie usługi. Jedzenie i napoje dla podróżnych, a wulkanizacja dla autobusu. Mieliśmy okazje zobaczyć w jakim stanie są nasze opony. Lepiej było jednak nie wiedzieć.