Norddal latem. Dojazd.
Tym razem padło na Norwegię. Na miejscu oczekiwała na nas gościnna Katarzyna, zapewniająca i nocleg i wiele innych atrakcji. Takich okazji się nie przepuszcza. Jedziemy ;-)
Oslo wita nas fajewerkami, znaczy burzą, błyskawicami i rzęsistą ulewą.
Jedziemy cały czas doliną Romsdalen. Przed samym Andalsnes po prawej stronie widać górę Trollryggen ( 1740m ). Niby nie ma 2 tysięcy, ale jak się pomyśli, że jesteśmy blisko fiordu, a więc na wysokości kilkunastu metrów nad poziom morza... Ku dolinie góra opada niemalże pionowych urwiskiem, które jest największym pionowym klifem w Europie.
Ściana robi wrażenie. Pełno tu bardzo wymagających dróg wspinaczkowych. Wspinali się tu też Polacy ( Rutkiewicz, Piotrowski, Kurtyka )
I koniec torów.
Dotarliśmy do fiordu.
Masteczko małe, wita nas bardzo głośnym rockowym festiwalem.
Ale nie dane jest nam słuchanie muzyki, po chwili nadjeżdża Kaśka z bratem i z samochodem ;-) Jedziemy do Norddal.
Po drodze oczywiście obłędnie widokowo. No ale czemu się dziwić. Jedziemy Drogą Trolli (Trollstigen), prowadzącą z południowego krańca Åndalsnes do Geirangerfjord. To ponoć najbardziej widokowa trasa samochodowa.
A to jest największa atrakcja na trasie. Wodospad Stigfossen i wspinaczka jedenastoma serpentynami na przełęcz. W połowie drogi znajduje się kamienny most przerzucony nad wodospadem.
Wysiadamy na górze i idziemy oglądać całą drogę z góry. Zachwyca architektura tego miejsca. Budynki, parking, chodniki, mała architektura. Wszystko zaprojektowane i wykonane gustowne, ze smakiem.
Z tarasu widokowego podziwiamy, bo co innego można tu robić ;-)
Ruszyliśmy dalej. Noc już zapadała, a musieliśmy zdążyć na prom.
Szczęśliwie zdążyliśmy i przed północą dotarliśmy do Norddal.
Spis treści:
1. Dojazd.
2. Spacerek.
3. W góry I
4. W góry II
5. Odwrót.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz